O σπλήνας

Ο σπλήνας ελέγχει τον μετασχηματισμό, την διανομή και την αποθήκευση της τροφής και της ενέργειας στο σώμα μας. Μαζί με το στομάχι χωνεύουν και απορροφούν την τροφή ενώ ο σπλήνας μετασχηματίζει τα υγρά της τροφής και τα διανέμει σε άλλα όργανα. Η λειτουργία του σπλήνα ρυθμίζει τον όγκο του αίματος. Αποθηκεύει την θρεπτική ενέργεια του σώματος και παίζει σημαντικό ρόλο στην δημιουργικότητα και την φαντασία μας.           

Ο σπλήνας αποτελεί το κέντρο του πεπτικού μας συστήματος. Με την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών της τροφής και του μετασχηματισμό τους σε αίμα και Q1 ( ενέργεια), ο σπλήνας επεξεργάζεται την τροφή και είναι όργανο ζωτικής σημασίας για την παρασκευή αίματος και ενέργειας. Μας βοηθά να αυτοσυγκεντρωνόμαστε ενώ κρατά τα αιμοφόρα αγγεία και τους μύες σε υγιή κατάσταση.           

Όταν ο σπλήνας λειτουργεί ισορροπημένα το κυκλοφορικό είναι υγιές, η χώνεψη λειτουργεί ομαλά, το σωματικό μας βάρος είναι το επιθυμητό, τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα είναι ομαλά, ο μυϊκός τόνος είναι εξαιρετικός ενώ η αυτοσυγκέντρωση μας είναι δυνατή (Ting, 2009).            

Το σώμα και ο νους μας δεν δέχονται ενέργεια όταν ο σπλήνας δεν λειτουργεί κανονικά καθώς τα θρεπτικά συστατικά της τροφής δεν απορροφώνται. Έτσι υποφέρουμε από κούραση πολύ εύκολα ενώ στο πεπτικό σύστημα υπάρχουν αέρια, τυμπανισμός και διάρροια.           

Ο σπλήνας είναι υπεύθυνος για την υγεία των μυών και του στόματος (Xiang­cai, 2001). Μάλιστα αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το στόμα μας θα συμπεράνουμε πολλά για την κατάσταση του σπλήνα μας. Όταν τα χείλη μας είναι ξηρά και έχουν σκασίματα ο σπλήνας έχει πολλή θερμότητα, δεν χωνεύουμε κανονικά την τροφή μας ενώ δεν παράγουμε αρκετό αίμα και ενέργεια (Q1). Ο αδύναμος σπλήνας μπορεί να προκαλέσει ξηροστομία ενώ ο υγιής φαίνεται στα χείλη που είναι ροδαλά και ενυδατωμένα.           

Δυστυχώς το συνεχές άγχος και οι αρνητικές σκέψεις δεν μας αφήνουν συνήθως να θέσουμε στόχους καθώς δεν «χωνεύουμε» τις σκέψεις μας. Ο σπλήνας έτσι χάνει την ικανότητά του να διασπάσει τα θρεπτικά συστατικά των τροφών. Σπαταλούμε τόσο πολλή ενέργεια όταν έχουμε άγχος που χάνουμε την επιθυμία για φαγητό, παθαίνουμε υπογλυκαιμία, κόπωση και κιρσούς (Ting, 2009).           

Η γεύση που αντιστοιχεί στον σπλήνα είναι η γλυκιά. Το χρώμα είναι το κίτρινο ενώ η οσμή είναι πολύ ευχάριστη όπως αυτή των λουλουδιών. Ο ήχος που αντιστοιχεί στον σπλήνα είναι ο «χού» ενώ η προέκταση της σπληνικής ενέργειας είναι το μυϊκό λίπος. (Ν1, 2008).           

Εκτός από το άγχος ο σπλήνας υποφέρει όταν έχουμε εμμονές. Έτσι ο αδύναμος σπλήνας παρουσιάζει τα ακόλουθα συμπτώματα: τυμπανισμό, στομαχόπονο, υπογλυκαιμία, αργή επούλωση των τραυμάτων, κιτρινισμένα άκρα, πονοκέφαλος, πρησμένα χείλη που ματώνουν, ξηροστομία, διάρροιες, απουσία όρεξης, επιθυμία για ζάχαρη και καφεΐνη, κιρσούς, εξάντληση, χαμηλή αυτοεκτίμηση και κακό μυϊκό τόνο, ενώ όταν ο σπλήνας υπερλειτουργεί υπάρχει πηκτή βλέννα στο στόμα και τον λαιμό, πολύ σάλιο, κατακράτηση υγρών, καούρες, ασταθή επίπεδα ζαχάρου στο αίμα, δυσκολία αυτοσυγκέντρωσης, παχυσαρκία, υπερβολική όρεξη, πρησμένοι βραχίονες και πόδια, αδύναμες αρθρώσεις, μώλωπες, υπερβολική περισυλλογή και υπερβολικό άγχος (Ting, 2009).

Αν στον σπλήνα υπάρχει οξεία ανεπάρκεια ενέργειας στα όνειρα μας βλέπουμε λόφους, έλη, κατεστραμμένα κτίρια και καταιγίδες. Αν δεν υπάρχει καθόλου ενέργεια τότε βλέπουμε ότι δεν έχουμε τίποτα να φάμε ή να πιούμε. Αν υπάρχει υπερβολική ενέργεια στον σπλήνα ονειρευόμαστε ότι τραγουδούμε ή ότι παίζουμε μουσική αλλά και ότι το σώμα μας είναι βαρύ. (Νι, 2008)Ενώ το στομάχι κυβερνά την πέψη, ο σπλήνας, που ανήκει στο ίδιο δίκτυο με το στομάχι και το πάγκρεας, διανέμει και κυκλοφορεί τα ουσιώδη στοιχεία από την τροφή. Όταν υπάρχει ανισορροπία στο δίκτυο του σπλήνα, του παγκρέατος και του στομάχου πονάμε στη κοιλιά, υπάρχει δυσπεψία, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, τυμπανισμός, ανορεξία, διάρροια, δυσκοιλιότητα και κούραση (Νι, 2008).